Wszechświat równoległy w ludzkim umyśle
Czas wsadzić kij w mrowisko! Bo skoro tak pięknie się okłamujemy tymi frazesami o obiektywnej rzeczywistości, to trzeba to rozpirzyć w drobny mak. Nauka o mózgu mówi coś, co przyprawia o ciarki – nie istnieje coś takiego jak jedna, wspólna, niepodważalna definicja rzeczywistości. Żadna święta księga, żaden podręcznik fizyki ani żadne mądre autorytety nie dostarczą Ci uniwersalnego opisu świata.
Bo czym jest świat? Świat to twoje impulsy w mózgu, to twoje filtry, to twoje przeżycia, traumy, lęki, nadzieje, sny i interpretacje. Twój świat to ty. I co najciekawsze – każdy człowiek, od tej pani w okienku na poczcie po Dalajlamę, nosi w głowie swój osobny, zamknięty wszechświat. Jesteśmy jak kapsuły dryfujące po oceanie – odosobnione, samotne, a jednak próbujące się połączyć.
Każdy z nas jest osobnym, oddzielnym „światem”
Inaczej: każdy człowiek jest osobnym, indywidualnym „wszechświatem równoległym.” Jeden taki wszechświat styka się z drugim na różnych poziomach i płaszczyznach. Z jednym człowiekiem masz więcej punktów stycznych, z innym mniej. Z jedną osobą są punkty styczne jeśli chodzi o hobby, z drugą – na bycie potencjalnym partnerem. Nasz własny świat w głowie jest jak neuron (czyli jak komórka mózgowa). Punkty styczne zaś są jak synapsy, czyli takie wypustki tego neurony. Więc wszechświaty równoległe istnieją naprawdę, tylko nie jest to kwestia jakichś niezwykłych uniwersów gdzieś w zaświatach, lecz to kwestia naszych umysłów i ich zawartości.
I kiedy się łączymy – rozmową, gestem, spojrzeniem – to tworzymy coś w rodzaju neuronowego internetu. Przesyłamy pakiety danych między naszymi prywatnymi galaktykami, licząc, że ktoś to odbierze i zrozumie. Inna metafora – przesyłamy te dane tak, jak komórki mózgowe przesyłają między sobą impulsy elektryczne poprzez synapsy i neuroprzekaźniki. Ale nigdy nie mamy pewności, czy druga strona nas zrozumie, i na jakim poziomie nas zrozumie. Bo często jest tak, że te same pakiety danych różne osoby mogą interpretować bardzo różnie. Nasze komunikaty są zaszumione, zagubione w tłumaczeniach, poplątane przez konteksty, wieloznaczność, wielopłaszczyznowość i emocje. Szczególnie widać to w tzw filmach gnostycznych (głównie SF), które zawierają po kilka różnych przesłań i interpretacji na raz.
Wszechświat równoległy w głowie i szansa na kontakt
Dlatego nie istnieje jedna rzeczywistość, tylko nieskończona liczba rzeczywistości, które próbują się dogadać. Świat, który widzisz, jest twój i tylko twój. I nie masz pewności, czy moje „czerwone” jest takie samo jak twoje „czerwone”. Tak samo nie masz pewności, czy moja samotność jest taka sama jak twoja.
Ten neuronowy internet to nasza ostatnia szansa na kontakt. Nie da się z niego wylogować. Jesteś w nim zanurzony od urodzenia aż do śmierci, transmitujesz swoje myśli, a w zamian odbierasz cudze. Może nie zawsze się rozumiemy. Może często się ranimy. Ale to właśnie jedyna droga, żeby nasze osobiste, mikroskopijne wszechświaty nie umarły w absolutnej ciszy. A więc pytanie do Ciebie brzmi: w jakiej rzeczywistości żyjesz? I czy na pewno wybrałeś ją świadomie? Kolejne pytanie: to myślenie przedstawione powyżej w artykule zawiera jeden istotny błąd poznawczy. Zgadniesz jaki to błąd? Napisz w komentarzach jeśli wiesz!
P.S. Wyobraź sobie, że dzięki Twojej wpłacie te słowa mogą dotrzeć do tysięcy ludzi, otwierając im oczy na prawdę, o której nikt nie mówi. Od 15 lat tworzę publikacje bez cenzury, które nie mają za sobą wielkich sponsorów ani politycznych mocodawców. Jeśli czytasz te treści, to znak, że w Tobie również płonie iskra niezależnego myślenia. Teraz możesz ją wzmocnić — wystarczy drobna, średnia lub większa darowizna, która pozwoli mi nadal ujawniać to, co przemilczane. Dzięki Tobie mogę poświęcić jeszcze więcej energii i czasu na analizy, komentarze i dochodzenie do prawdy. Poniżej są dostępne opcje wsparcia:
NR KONTA: 84 1160 2202 0000 0006 1935 5350
BLIK: 886 489 463
BUY COFFE: [Kliknij tu]
PAYPAL: [Kliknij tu]
Dodaj komentarz