✈️🌧️☠️ Chmury końca świata: październikowa Apokalipsa nad naszymi głowami

➡️ Patrzysz w niebo i czujesz, że coś się zmieniło. Nie jest to już to samo niebo, które pamiętasz z dzieciństwa – błękitne, spokojne, przewidywalne. Teraz wisi nad nami coś ciężkiego, coś nie z tego świata. Chmury końca świata. Tak nazwali je moi czytelnicy. Październikowe niebo stało się jak lustro, w którym odbija się nasz wewnętrzny chaos, strach i rozpad. Czasem wygląda jak rozlane farby, czasem jak stalowe płyty – jakby sama rzeczywistość pękała na naszych oczach, tak, jak gnijąca natura chrzęszczących pod nogami liści. Ludzie to czują, choć udają, że niby nie. Każdy, kto jeszcze ma odrobinę intuicji, widzi, że to nie są już zwykłe chmury.

To nie pogoda się zmienia – to my się zmieniamy. Chmury końca świata są jak zwierciadło zbiorowej psychiki, tej jungowskiej nieświadomości zbiorowej (globalnej). Niosą one w sobie cały gniew, żal i ból, który przez dekady był tłumiony pod pozorem „normalności”. Świat wchodzi w fazę rozładowania napięcia, w katharsis, które nie będzie ani miłe, ani lekkie. Atmosfera planety zaczyna przypominać ludzkie emocje: wzburzona, nieprzewidywalna, w fazie totalnego chaosu i rozpie**olu. I tak jak ludzie, tak i niebo przestało się kontrolować. To, co widzimy nad głowami, to nie tylko chmury – to zapis apokalipsy, która już się dzieje, tylko większość nadal śpi z nosem w smartfonie lub telewizyjnym, głupkowatym serialu. Czy też netflixowym – na jedno wychodzi.

Ciąg dalszy poniżej. Aby powiększyć zdjęcie – kliknij na nie:

Jesień: przejście ze świata żywych do świata umarłych

➡️ Październik to miesiąc przejścia ze świata żywych, ku krainie umarłych (Samhain jest tutaj datą graniczną – 31.10 – 02.11). Jeszcze trochę światła, ale już coraz więcej cienia. Liście umierają jak wspomnienia po dawnym świecie, chrzęszczą pod stopami niczym trupie czaszki jeńców rozłupywane przez krasnoarmieńców. A niebo maluje obrazy końca epoki. I może właśnie o to chodzi – żeby ten stary świat / system Demiurga naprawdę umarł. Żebyśmy w końcu pozwolili mu odejść, przestali łatać jego zgniłe, spleśniałe niczym leśna próchnica fundamenty. Bo żadna nowa era nie powstanie, dopóki nie pozwolimy starej się rozpaść. Chmury końca świata nie straszą – one oczyszczają. Ich ciężar to ciężar przemiany, a błyskawice, i tak rzadkie w tym roku, to język boskiego gniewu i wyzwolenia.

Więc kiedy następnym razem zobaczysz to dziwne, stalowo-purpurowe niebo, lub też niebo poprzecinane ohydnymi, samolotowymi liniami, nie chowaj głowy w piasek, nie uciekaj. Bo nie schowasz się i tak. Stań i patrz. Wdychaj ten zapach końca, tej kosmicznej zmiany. Bo to nie jest koniec świata, jakim nas straszyli. To koniec świata takiego, jakim go znaliśmy – świata / systemu zła, niesprawiedliwości, przemocy. A każdy koniec to początek czegoś większego. Chmury końca świata są tylko kurtyną. Za nimi czeka nowy rozdział – ostry, prawdziwy i bez iluzji. Z potężnym pie**olnięciem i zupełnie bez znieczulenia. Siarczysta jesień jest jak poetycka opowieść o upadku, przemijaniu, śmierci, rozkładzie, zgniliźnie. Jest jak liść dany przez prawdę na gębę przywdzianą pozorną maską iluzji.

Puść sobie klimatyczną muzykę w temacie. Jest Październik, można zatapiać się w kontemplacji October Rust w pełni legalnie:

–Type O Negative – October Rust (full album)

🍁🍂🍄 Jeśli czujesz ten klimat, jeśli rezonujesz z tą energią końca i początku – wesprzyj moją twórczość. Nie po to, bym „miał hajs”, ale po to, by ten głos – niezależny, niepodległy, nieustraszony – dalej niósł się przez tę apokaliptyczną mgłę. Bo prawda potrzebuje energii, by przetrwać. Możesz ją zasilić tutaj:

1️⃣ Nr konta: 84 1160 2202 0000 0006 1935 5350
2️⃣ Blik na nr telefonu: 886 489 463
3️⃣ Przez BuyCoffe: [Kliknij tu]
4️⃣ Przez PayPal: [Kliknij tu]

[ Powyższe zdjęcia są autorstwa Czytelników – dziękuję Wam za Wasz wkład w szerzenie prawdy, za każdy komentarz, polubienie, udostępnienie, za każdą pomoc finansową! Jarek Kefir Bez Cenzury ]

A poniżej – bonus – moje zdjęcia lasu, natury, jesieni:

Nie przestałeś się ruszać, bo czujesz się gorzej. Odwrotnie! Czujesz się gorzej, bo przestałeś się ruszać! Oprócz systemowych (cywilizacyjnych) niedoborów witaminy D3, witaminy C, magnezu i witaminy B12, mamy jeszcze gorszy niedobór. Mianowicie, niedobór ruchu i ostry i przewlekły syndrom gnicia w czterech ścianach! A wystarczyłoby ruszyć doopsko choćby w bliską okolicę. Ludzie często nie zdają sobie sprawy, jakie skarby skrywa ich najbliższe otoczenie.

W zeszłym roku spotkaliśmy podczas grzybobrania 83-letniego dziadka, który dziarsko maszerował w poszukiwaniu różnego rodzaju grzybsk, zaś jego żonka, po początkowym spacerze, poszła czekać na niego do auta. I to jest dla mnie mistrz realnego życia! Nie bananowy goguś chodzący na tzw „siłkę” i popisujący się przed laluniami mięśniami wspomaganymi wiadomo jakimi specyfikami. I nie zabiegany rodzic wychowujący dzieci (też w czterech ścianach non stop), i wiecznie narzekający, zmęczony, nie mający czasu.

Nie! Lecz ten dziadzio jest dla mnie przykładem prawdziwego sportowca, prawdziwego tytana, prawdziwego macho / giga-chada. Jeśli ta opinia Cię bulwersuje, to trudno, nie jest to mój problem. Ale ja zamierzam zachować pracę fizyczną, która bywa moim etatowym utrapieniem (etat = nowoczesna forma niewolnictwa), jak i zamierzam być jak najbardziej aktywny podczas czasu wolnego. To jest właściwy klucz do zdrowia.

Robiłem te zdjęcia jesiennego lasu blisko mojego domu. Nawet nie musiałem wsiadać w auto, by tam dotrzeć. Kombinowałem i eksperymentowałem z ustawieniami aparatu tak, by zdjęcia robione w oświetleniu słonecznym nie wychodziły prześwietlone. Chciałbym sobie kupić aparat fotograficzny z prawdziwego zdarzenia, ale cóż, teraz mam pilniejsze potrzeby, muszę to marzenie odwlec w czasie na nie wiadomo jaki termin. A jeśli chciałbyś się dorzucić mi na ten sprzęt, to opcje są powyżej. 🙂

Aby powiększyć zdjęcie – kliknij na nie: