Polecam film dokumentalny „Czas ujawnienia” („Age of Disclosure”)
Film dokumentalny Age of Disclosure pojawia się na scenie jak nagłe pęknięcie w betonowym murze narracji śmieszków i chichów, które przez dekady pojawiały się, gdy tylko ktoś wspomniał o UFO / UAP. To nie jest kolejny film o „kosmitach”, który można puścić w tle podczas sprzątania. To jest jak but na mordę, jeśli tylko pozwolisz sobie naprawdę wsłuchać się w przekaz. Bo oto po raz pierwszy tak duża produkcja pokazuje zjawisko UAP nie jak amerykański folklor dla wyznawców podejrzanych teorii, ale jak realny, systemowy problem cywilizacji.
Jak echo czegoś, co stoi obok nas, patrzy na nas i najwyraźniej na coś czeka. Pytanie na co czeka, może sprawić nam nie lada problem. Nie przez złożoność odpowiedzi (która owszem, jest), ale przez szokujący wniosek, że nie jesteśmy na tym świecie (czyli na Ziemi) sami, jako jedyny inteligentny gatunek. I że setki teleskopów, tysiące satelitów, miliony oczu są skierowane w kosmos, a tymczasem prawie w ogóle nie patrzymy w…. głębiny oceanów, których w 95% kompletnie nie znamy. A UFO / UAP dość często obserwowane są, jak wylatują z wody morskiej lub wlatują do niej.
Ciąg dalszy poniżej. Polecam też dwa artykuły o tym, czy coś przebudziło się w głębinach oceanów, i chce wyjść na powierzchnię, i związek z UFO / UAP:
Piloci, wojskowi, politycy, agenci spec-służb: „To nie jest nasza technologia”
Twórcy filmu nie pierdolą się w tańcu. Na ekranie widzimy pilotów wojskowych, niszczących sobie karierę w armii jednym zdaniem, naukowców, którzy wreszcie mogą powiedzieć głośno to, co mówili po cichu od kilkudziesięciu lat, oraz ludzi służb, którzy jakby dopiero teraz dostali zielone światło od kogoś „z góry”. Każdy odcinek jest jak kolejny plaster zdzierany z rany, którą cywilizacja Zachodu próbowała zasłaniać tysiącem usprawiedliwień: to drony, a to balony meteo, a to odbicia na radarach. Problem w tym, że balony nie przyspieszają z 0 mach do mach 10. A drony nie zanurzają się w oceanie bez utraty prędkości. A odbicia radarowe nie gonią myśliwców jakby chciały się „bawić”.
W Age of Disclosure kluczowe jest jednak coś innego: atmosfera nieuchronności. Ten serial jest jak dźwięk kroków dochodzący zza drewnianych wrót średniowiecznej katedry. Nie widać jeszcze kto idzie, ale wiesz, że żarty się skończyły. I wiesz, że to już nie kolejna teoria spiskowa, lecz proces, zaplanowany, etapowy, prowadzony od lat. Gdy ogląda się kolejne świadectwa, wraca ta intuicja, o której wielu z nas pisało od lat: że „ujawnienie” nie będzie jednym wielkim boom, tylko długą, lodowatą wędrówką po schodach, podczas której z każdym krokiem widzimy coraz więcej…. i coraz mniej możemy udawać.
Najbardziej poruszające są fragmenty, gdy badacze mówią: „Nie mamy zielonego pojęcia, czym to jest, ale wiemy, że to nie jest nasze”. Ta uczciwość, tak bardzo niepodobna do języka polityki czy naukowych przeciwników teorii spiskowych, jest jak powiew świeżego powietrza…. i jednocześnie wgniata w glebę. Bo kiedy elity świata zaczynają przyznawać, że coś lata jak chce, w naszej przestrzeni powietrznej, czego nie potrafią wyjaśnić ani powstrzymać, to już nie jest teoria spiskowa. To jest diagnoza cywilizacyjna.
Ciąg dalszy poniżej. Polecam też dwa artykuły o UFO / UAP:
To coś znacznie bardziej nieznanego….
Age of Disclosure pokazuje też coś, o czym wielu ludzi nie chce słyszeć: że władze przez dekady nie tyle ukrywały fenomen UFO / UAP, lecz nie miały pojęcia, jak go „wytłumaczyć” swoim owieczkom intelektualnie. Bo jak zdefiniować coś, co wykracza poza fizykę, biologię, percepcję, a jednocześnie zachowuje się raz jak mechanizm, a innym razem jak coś wybitnie NIE-fizycznego? Serial sugeruje, że zjawisko jest zbyt złożone, by wcisnąć je w nasze ludzkie ramki. To coś bardziej obcego niż obcość, bardziej nieznanego niż próżnia międzygwiezdna. Jakbyśmy patrzyli na cień inteligencji, a nie na nią samą.
W tle przewija się wielkie pytanie: po co teraz? Dlaczego nagle, po latach milczenia i ironicznych uśmieszków polityków i tzw. racjonalistów-sceptyków, świat pozwala na oficjalne rozmowy o UAP? Czy to przygotowanie do większej zmiany? Czy ktoś chce zarządzać naszym lękiem? A może, paradoksalnie, ktoś próbuje nas chronić, dopuszczając do powolnego oswajania się z czymś, czego nie jesteśmy gotowi zobaczyć w pełni?
Serial nie daje odpowiedzi. Ale daje sygnały. Mocne, wyraźne, niewygodne. I to właśnie czyni go niebezpiecznym. Bo Age of Disclosure jest nie tylko filmem o obcych. To film o nas, o naszej kruchości, naszej naiwności i o tym, jak niewiele rozumiemy ze świata, w którym żyjemy. I o tym, że epoka udawania właśnie się kończy.
Omówienie serialu jest dostępne TUTAJ. Polecam też:
🍀 Ważna informacja dla istnienia niezależnych mediów!
❗ Proszę Was o wsparcie. Nie jako ktoś, kto wyciąga rękę – ale jako ktoś, kto wciąż stoi na nogach, mimo że świat próbuje go przygiąć. Jako ktoś, kto walczy o każdy tekst, o każdą publikację, o każdy oddech niezależności. Bo tylko dzięki Wam – nie korporacjom, nie politycznym reklamodawcom – mogę pisać prawdę bez kagańca, bez autocenzury, bez strachu, że komuś “na górze” się to nie spodoba.
Moja sytuacja jest trudna. Każdy dzień to łączenie kropek, zbieranie danych, godziny ślęczenia nad analizami, które często nie przynoszą żadnego wynagrodzenia. Jestem prekariuszem – człowiekiem pracy, który w zamian dostaje grosze i rachunki, które przychodzą jak nieubłagana pora deszczowa. Darowizny raz są, raz ich nie ma – ale obowiązki nie znikają nigdy. Wasze wsparcie to dla mnie tlen. Dosłownie. To moment, w którym mogę złapać oddech między jednym a drugim ciosem rzeczywistości. To możliwość pisania więcej, ostrzej, odważniej – bez ciągłego myślenia, czy jutro starczy na podstawowe koszty życia.
To Wy trzymacie mnie w pionie. To Wy sprawiacie, że mogę drążyć sprawy, których inni boją się nawet dotknąć. To Wy dajecie mi siłę, by nie odpuścić – gdy świat wariuje, a fałsz zalewa przestrzeń publiczną jak beton, który ma nas wszystkich przykryć. W zamian daję Wam to, co naprawdę mam – słowo bez filtrów, bez nacisków, bez sponsorów nad głową. Prawdę mówioną ludzkim językiem, a nie PR-owym bełkotem tworzonym pod dyrektywy.
Jeśli czujecie, że to, co robię, ma dla Was wartość – jeśli moje publikacje pomagają Wam rozumieć ten chaos, przebić się przez mgłę dezinformacji – proszę, pomóżcie mi dalej tworzyć. Ta niezależność istnieje tylko dlatego, że Wy ją podtrzymujecie.
Dane do wsparcia:
1️⃣ Przelew tradycyjny:
Nr konta: 84 1160 2202 0000 0006 1935 5350
Dla: Jarosław Kasperski, Tytuł: Darowizna
Dla wpłat z zagranicy:
BIC/SWIFT: BIGBPLPWXXX
IBAN: PL84116022020000000619355350
2️⃣ Blik na nr telefonu: 886 489 463
3️⃣ Przez BuyCoffe: [Kliknij tu]
4️⃣ Przez PayPal (wygodne z zagranicy): [Kliknij tu]
Dodaj komentarz