Tam, gdzie kończy się nauka, a zaczyna metafizyka

Czy naprawdę czujesz zapach… czy tylko myślisz, że go czujesz? Gdzie kończy się nauka, a zaczyna świadomość?

Nauka doszła dziś do punktu, w którym potrafi niemal z fotograficzną precyzją opisać procesy biochemiczne w ludzkim ciele. Wiemy, jak działa układ nerwowy. Wiemy, jak zapach jest „zamieniany” na impuls elektryczny, jak trafia do mózgu i jak aktywuje odpowiednie receptory – np. serotoninowe, odpowiedzialne za dobre samopoczucie. Wiemy nawet, gdzie te receptory się znajdują, jak wyglądają pod mikroskopem i jakimi neuroprzekaźnikami się „posługują”.

Ale nauka, choć tak dumna ze swoich odkryć, odbija się od jednej, kluczowej bariery jak mucha od szyby. Nie potrafi odpowiedzieć na pytanie: dlaczego ten sam bodziec – np. zapach kozieradki – dla jednej osoby jest przyjemnością, dla drugiej obrzydlistwem, a dla trzeciej kompletnie neutralny? I to mimo że wszyscy mamy (prawie) identyczne receptory węchowe i serotoninowe. To, co różni nas między sobą, nie leży w biologii. Leży w… czymś, czego nie potrafimy zmierzyć, zważyć ani zobaczyć na tomografie. Tym czymś jest świadomość.

---

Gdzie ukrywa się świadomość?

Wciąż nie wiemy, czym ona właściwie jest. Nauka milczy, filozofia się miota, a religia śle nas w mgłę archetypów i metafor. Ale pytanie zostaje: gdzie „mieszka” to, co czuje, interpretuje, wspomina, kocha, nienawidzi i nadaje znaczenie? Przecież „zapach” to tylko cząsteczki chemiczne. Dla nosa to po prostu molekuły. Ale to nie nos decyduje, czy ten zapach cię podnieca, obrzydza, wzrusza czy przywołuje wspomnienia dzieciństwa. To robi „Ty”, ale nie ciało – tylko coś więcej.

To, co decyduje, to twoja nieuchwytna, niewidzialna matryca doświadczeń, przekonań, wspomnień, emocji. Tożsamość. Świadomość. To coś, co nie ma lokalizacji w mózgu, nie da się go przeciąć skalpelem, nie da się go sklonować.

Symulacja rzeczywistości: a co jeśli zapach to tylko plik .jpg w grze?

Tu właśnie wchodzi teoria symulacji, tak jak Neo wszedł do Matrixa. Co jeśli wszystkie nasze zmysły to tylko interfejs użytkownika – jak w komputerze myszka i ekran? Co jeśli to, co widzimy, czujemy i wąchamy, to tylko piksele, odczytywane przez naszą świadomość spoza układu biologicznego?

Wg tej teorii, rzeczywistość to symulacja – program komputerowy na niewyobrażalnie zaawansowanym poziomie. Ciało to awatar. Neurony to przewody. A zapach kozieradki to tylko zestaw danych, które dla jednej instancji programu znaczą „ciepłe wspomnienie babcinej kuchni”, a dla drugiej – „obrzydliwa przyprawa z Indii”. Ale to wszystko jest tylko kod. I ktoś ten kod napisał. Jeśli to prawda, to świadomość nie jest produktem mózgu. Mózg jest tylko nadajnikiem. Świadomość to użytkownik spoza gry – Ty prawdziwy, nieśmiertelny i nieskończony.

---

Czujesz… czy przypominasz sobie, że masz czuć?

To prowadzi nas do jeszcze jednego pytania. Czy odczuwasz emocje naprawdę, czy tylko programowo reagujesz na dane wejściowe? Zauważ: zapach może wywołać wspomnienie. Wspomnienie może wywołać emocję. Emocja – reakcję fizjologiczną. Wszystko to można rozrysować jak algorytm. Ale to, że coś da się opisać w języku algorytmu, nie oznacza, że rozumiemy jego sens.

Świadomość nie działa na zasadzie przyczyna–skutek. Ona tworzy znaczenie. A tego nie potrafi stworzyć żaden neuron, choćby był najbardziej wypasionym białkowym procesorem.

Nauka bez duszy to tylko plątanina kabli

Zatem, choć wiemy coraz więcej o mózgu, wciąż nie wiemy prawie nic o tym, kto lub co ten mózg „używa”. Świadomość to największa tajemnica naszego istnienia. Jest tym, co rozpoznaje zapach – ale też tym, co rozpoznaje samą siebie. Dopóki nie rozumiemy świadomości, dopóty jesteśmy jak dzieci bawiące się klockami, przekonane, że zbudowały dom. Nauka może opisać zapach. Ale tylko Ty możesz poczuć jego sens. A to czyni cię czymś więcej niż tylko ciałem.

Czym jesteś? Kim jesteś?

Ten artykuł jest kontynuacją moich poprzednich wpisów o duchowości. Tam też zebrałem wskazówki jak odnaleźć sens w przytłaczającym bezsensie:

[Artykuł 1], [Artykuł 2],
[Artykuł 3], [Artykuł 4],
[Artykuł 5], [Artykuł 6],
[Artykuł 7], [Artykuł 8],
[Artykuł 9], [Artykuł 10],
[Artykuł 11], [Artykuł 12]

(Trzeba kliknąć na napis, wtedy się otworzy dany artykuł na tematy symulacji i duchowości).

P.S. Jeśli czujesz, że to, co tworzę jako Jarek Kefir, rezonuje z Tobą i otwiera oczy na sprawy, o których inni milczą — teraz możesz dołożyć swoją cegiełkę. Wystarczy symboliczna darowizna, byś stał się częścią tej misji, bo każdy gest wsparcia wzmacnia naszą wspólną siłę przebudzenia i niezależnego myślenia. Czy możesz już dziś zrobić ten mały, ale znaczący krok?

Nr konta bankowego – przelew dla Jarosław Adam, tytułem – darowizna: 84 1160 2202 0000 0006 1935 5350
Przelew z zagranicy: Kod Bic / Swift: BIGBPLPWXXX
Kod IBAN: PL84116022020000000619355350

Blik na nr telefonu: 886 489 463
Przez BuyCoffe: [Kliknij tu]
Przez PayPal: [Kliknij tu]