Od tego, jak wychowywane są dzieci, zależy nasza przyszłość
Nie będzie to kolejny wpis w stylu „tych, którzy znają życie” – bo moje doświadczenie pokazuje, że ludzie tak mówiący kompletnie go nie znają. Nie będzie to też demaskatorski wpis krytykujący system i mówiący o złu jakie przyniósł. To co chcę przekazać, jest bardzo proste, i jak najbardziej życiowe. A to, co jest proste, jest jednocześnie trudne do ogarnięcia.
Psychologia głosi, że psychika dziecka w większości kształtuje się do szóstego roku życia. Człowiek w wieku tych 18 lat ma już ukształtowaną psychikę. To, co otrzymał od rodziców, determinuje późniejsze jego życie. Jest to oczywiste. I jest to też ślepa loteria. Faktem jest, że wilki inaczej wychowują swoje dzieci, niż owce wychowują swoje owcze dzieci. Owce przekazują swoim dzieciom lęk przed wilkami, wraz z mentalnością stadną. Nie uczą ich, że przed wilkami można się bronić.
Wilki przekazują swoim dzieciom siłę, wartościową wiedzę (o polowaniu, przetrwaniu itp itd), uczą być ich pewnymi siebie liderami – liderami lasu. Nie jest naszą rolą wartościowanie owiec i ich wychowania – owce rodzą się jakie rodzą, i te umiejętności i ten lęk jest im bardzo potrzebny do rozwoju. Źle jest wtedy, jeśli urodziłeś orłem, ale wychowały Cię owce i zmuszały do beczenia i bania się razem z innymi owcami. Wtedy ani beczeć nie umiesz, i w zasadzie nie chcesz, a latać z przetrąconymi lub związanymi skrzydłami trudno. Twoja w tym wola, by to negatywne programowanie przezwyciężyć. Chociaż to jest zajęcie na długie lata.
Zadaj sobie pytanie, czy wychowujesz swoje dziecko na lidera, na osobę potężną, pewną siebie, szczęśliwą, znającą swoje mocne i słabe strony, rozwijającą swoje pasje i talenty? Czy może nakazujesz mu równać do stada, być takim jak wszyscy – czyli przeciętnym? Przekazujesz mu wiedzę i pozytywy, czy może przekazujesz mu lęki, kompleksy, traumy? Przeczytaj poniższą listę z ręką na sercu, zrób szczery rachunek sumienia.. To, co napiszę poniżej, jest proste i oczywiste, i nie ma w tym absolutnie żadnej filozofii.
Wychowywanie dzieci – rachunek sumienia
1. Czy pomagasz swojemu dziecku zauważyć i rozwijać swoje pasje, talenty, zainteresowania? Taka postawa jest dobra. Zły rodzic robi odwrotnie. Albo sam wymyśla dziecku z 10 różnych kółek zainteresowań, korepetycji, zajęć – „bo tak trzeba”, bo taka jest jego wizja. Albo wyśmiewa, zabrania lub w inny sposób torpeduje pasje dziecka;
2. Czy uczysz swoje dziecko asertywności, szacunku do siebie i innych? A także radzenia sobie z emocjami? Czy uczysz je zdrowego, śmiałego, odważnego podejścia do życia? A może robisz odwrotnie, jak typowy polski rodzic? Czyli mówisz dziecku by się „nie wychylało”, by znało swoje miejsce w szeregu, by nie rozwijało się, było przeciętne? I przekazujesz mu lęki, kompleksy, traumy, niską samoocenę, nieumiejętność radzenia sobie z emocjami?
3. Czy uczysz swojego dziecka zdrowej miłości wobec siebie i świata? Czy uczysz je ponadczasowych i ogólnoludzkich wartości? Czy uczysz je, by było dobrym człowiekiem? A może przeciwnie, negatywnie: uczysz je cwaniactwa, dążenia po trupach do celu?
4. Jak widzisz przyszłość swojego dziecka? Może jako lidera, jako człowieka, który będzie rządził światem i zmieniał go na lepsze? To jest dobre, o ile dziecko szczerze tego chce. Tak czy owak, dobrze wychowywane dziecko będzie nie raz i nie dwa liderem na najróżniejszych polach życia, czy to w małej kapeli rockowej, czy w grupie studenckiej. A może widzisz przyszłość swojego dziecka jako człowieka radosnego, żyjącego swoim życiem, chodzącego swoimi ścieżkami? To też jest dobre. A może przeciwnie? Może widzisz go jako jednego z wielu milionów ludzkich kopii? Jako nie zadającego pytań wiernego? Jako wzorowego członka społeczeństwa, który jest temu społeczeństwu ślepo podporządkowany? Jako urzędnika, podatnika, obywatela, wyznawcę, osobę szarą, cichą, uległą? To jest właśnie złe;
5. Wyobraź sobie, że Twoje dziecko zaczyna dojrzewać. Ma te 12, potem 15, a potem 20 i 25 lat. To, co pojawia się wtedy w jego życiu, to zakochanie, miłość, keks*. Lub może już teraz masz dzieci w tym wieku. Jeśli to córka – to czy porozmawiasz z nią np o pierwszej miesiączce, pierwszym razie, chłopakach – na luzie, bez wstydu i obwiniania? Czy nauczysz ją szacunku do siebie i swojego ciała, szacunku do mężczyzn? Czy może przekażesz jej złe wzorce uległości i strachu, z jednoczesną zakamuflowaną pogardą wobec mężczyzn? Jeśli masz syna – czy przekażesz mu rzetelną wiedzę o kobietach, i jednocześnie szacunek do kobiet? Czy może zrobisz źle, czyli przekażesz mu z jednej strony obłudne informacje rodem z filmów romantycznych i telenowel, a z drugiej strony – zakamuflowaną pogardę do kobiet? Czy zaakceptujesz keksualność* swojego dziecka, czy będziesz ją potępiać, zawstydzać je, próbować ją hamować?
6. A teraz wyobraź sobie coś najtrudniejszego. Dziecko nie spełnia Twych oczekiwań. Jesteś katolikiem, a dziecko chce być ezoterykiem, czyta Zelanda, Nietschego czy Osho? Albo inaczej: jesteś zwolennikiem partii Nowoczesna, chcesz postępowego państwa, a Twoje dziecko zaczytuje się w Tweetach Donalda Trumpa i wstępuje do młodzieżówki PiS? Albo jeszcze inaczej.. Twoje dziecko ogłasza że jest homoseksualistą / ateistą / neonazistą / hipsterem / weganinem itp itd? Albo inna sytuacja: dziecko nagle zaczyna chorować na depresję lub inną chorobę psychiczną, rzuca studia, zawodzi Twoje oczekiwania.. No i jak wtedy byś zareagował? Wspierałbyś, pogodził się, czy może wyklął, groził?
Zapamiętaj te dwa słowa: „Lider” i: „owca”. Sukcesy zawsze odnoszą Ci ludzie, którzy sprzeciwili się powszechnie obowiązującym prawdom i przekonaniom. I nie ma absolutnie znaczenia, czy chodzi o prawicę czy lewicę, o katolicyzm czy ateizm, o ciemnogród czy postęp. Całe walczące ze sobą społeczeństwo jest tak samo chore. Mówił to każdy filozof, myśliciel, ezoteryk, itp. Szczęśliwi i spełnieni są właśnie Ci ludzie, którzy poszli własną ścieżką.
Chroń swoje dziecko przed wpływem społeczeństwa, choć rób to mądrze. By z jednej strony nie wychować pierdoły trzymanej pod kloszem, a z drugiej strony – narcyza lub wręcz psychopaty. To wielka odpowiedzialność, i wielkie zadanie życiowe, jedno z najważniejszych jakie stają przed człowiekiem. Choć społeczeństwo stara się nam wmówić, że każdy kto posiada narządy płciowe powinien być rodzicem. A tak nie jest. Bo do wychowania dziecka na szczęśliwego i wartościowego człowieka nie wystarczy pochwa, penis i zatrudnienie na etacie. Od tego, jak wychowywane są dzieci, zależy przyszłość Ziemi. I w zasadzie, prawie wyłącznie od tego. Choć tak niewielu „kumatych” ludzi zwraca na ten czynnik uwagę.
Autor: Jarek Kefir
🔥 Jeśli uważasz, że moje artykuły są wartościowe, i wnoszą coś pozytywnego do Twojego życia i do świata, to możesz wesprzeć mnie darowizną. Twoja pomoc to moja motywacja do dalszej pracy i publikowania przemilczanych treści. To miejsce ma setki tysięcy czytelników, ale darczyńców nie jest dużo. Za każde wsparcie serdecznie dziękuję:
1️⃣ NR KONTA: 84 1160 2202 0000 0006 1935 5350
2️⃣ BUY COFFE: [Link tutaj]
3️⃣ PAY PAL: [Link tutaj]
Dodaj odpowiedź do Random Unstable Anuluj pisanie odpowiedzi